الا ای چاه یارم را گرفتن

[عبدالعلی69]

اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم والعن واخذل واهلک من عاداهم

الأمالي (للمفيد) ؛ النص ؛ ص281

7 قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ الرَّازِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْهُرْمُزَانِيِ‏ «1» عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ الْحُسَيْنِ قَالَ‏ لَمَّا مَرِضَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ النَّبِيِّ وَصَّتْ إِلَى عَلِيٍّ أَنْ يَكْتُمَ أَمْرَهَا وَ يُخْفِيَ خَبَرَهَا وَ لَا يُؤْذِنَ أَحَداً بِمَرَضِهَا فَفَعَلَ ذَلِكَ وَ كَانَ يُمَرِّضُهَا بِنَفْسِهِ وَ تُعِينُهُ عَلَى ذَلِكَ أَسْمَاءُ بِنْتُ عُمَيْسٍ رَحِمَهَا اللَّهُ عَلَى اسْتِسْرَارٍ بِذَلِكَ كَمَا وَصَّتْ بِهِ- فَلَمَّا حَضَرَتْهَا الْوَفَاةُ وَصَّتْ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْ يَتَوَلَّى أَمْرَهَا وَ يَدْفِنَهَا لَيْلًا وَ يُعَفِّيَ قَبْرَهَا «2» فَتَوَلَّى ذَلِكَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ دَفَنَهَا وَ عَفَّى مَوْضِعَ قَبْرِهَا فَلَمَّا نَفَضَ يَدَهُ مِنْ تُرَابِ الْقَبْرِ هَاجَ بِهِ الْحُزْنُ فَأَرْسَلَ دُمُوعَهُ عَلَى خَدَّيْهِ وَ حَوَّلَ وَجْهَهُ إِلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ مِنِّي وَ السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنِ ابْنَتِكَ وَ حَبِيبَتِكَ- وَ قُرَّةِ عَيْنِكَ وَ زَائِرَتِكَ وَ الْبَائِتَةِ فِي الثَّرَى بِبُقْعَتِكَ وَ الْمُخْتَارِ لَهَا اللَّهُ سُرْعَةَ اللَّحَاقِ بِكَ قَلَّ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صَفِيَّتِكَ صَبْرِي وَ ضَعُفَ عَنْ سَيِّدَةِ النِّسَاءِ تَجَلُّدِي- «3» إِلَّا أَنَّ فِي التَّأَسِّي لِي بِسُنَّتِكَ وَ الْحُزْنِ الَّذِي حَلَّ بِي بِفِرَاقِكَ مَوْضِعَ التَّعَزِّي-
______________________________
(1) السند في الكافي من أحمد بن إدريس إلى هنا كذلك و فيه الهرمزانى عن أبي عبد اللّه الحسين بن على عليهما السلام، و في بعض نسخ الكافي و كذا في الجامع:
«الهرمزاى»، و في بعض نسخ البحار: «الهروى».
(2) العفو: المحو و الانمحاء، و ينبغي جدا البحث و الفحص عن علة ذلك.
(3) التجلد: القوّة. و قوله «على ان في التأسى لي بسنتك» أي بسنة فرقتك، و المعنى أن المصيبة بفراقك كانت أعظم، فكما صبرت على تلك مع كونها أشدّ فلان أصبر على هذه أولى (البحار).
الأمالي (للمفيد)، النص، ص: 282
فَلَقَدْ وَسَّدْتُكَ فِي مَلْحُودِ قَبْرِكَ بَعْدَ أَنْ فَاضَتْ نَفْسُكَ عَلَى صَدْرِي وَ غَمَّضْتُكَ بِيَدِي‏ «1» وَ تَوَلَّيْتُ أَمْرَكَ بِنَفْسِي نَعَمْ وَ فِي كِتَابِ اللَّهِ أَنْعَمُ الْقَبُولِ‏ «2»- إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‏- لَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِيعَةُ «3» وَ أُخِذَتِ الرَّهِينَةُ وَ اخْتُلِسَتِ الزَّهْرَاءُ فَمَا أَقْبَحَ الْخَضْرَاءَ وَ الْغَبْرَاءَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَمَّا حُزْنِي فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَيْلِي فَمُسَهَّدٌ- لَا يَبْرَحُ الْحُزْنُ مِنْ قَلْبِي أَوْ يَخْتَارَ اللَّهُ لِي دَارَكَ الَّتِي أَنْتَ فِيهَا مُقِيمٌ كَمَدٌ مُقَيِّحٌ وَ هَمٌّ مُهَيِّجٌ سَرْعَانَ مَا فَرَّقَ بَيْنَنَا وَ إِلَى اللَّهِ أَشْكُو- وَ سَتُنَبِّئُكَ ابْنَتُكَ بِتَضَافُرِ أُمَّتِكَ‏ «4» عَلَيَّ وَ عَلَى هَضْمِهَا حَقَّهَا فَاسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ فَكَمْ مِنْ غَلِيلٍ مُعْتَلِجٍ بِصَدْرِهَا لَمْ تَجِدْ إِلَى بَثِّهِ سَبِيلًا وَ سَتَقُولُ وَ يَحْكُمُ اللَّهُ‏ وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ* سَلَامٌ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ سَلَامَ مُوَدِّعٍ لَا سَئِمٍ وَ لَا قَالٍ فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلَالَةٍ وَ إِنْ أُقِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِينَ وَ الصَّبْرُ أَيْمَنُ‏
______________________________
(1) أي غيبتك بيدى في لحدك تحت الثرى.
(2) كذا في الكافي و البحار، أي فيه ما يصير سببا لقبول المصائب أنعم القبول.
و في النسخ: «أتم القول».
(3) يمكن أن يقرأ هذا و قرائنه على بناء المعلوم و المجهول، و خلس الشي‏ء:
أخذه في نهزة و مخاتلة، و الاختلاس أسرع من الخلس، و السهود: قلة النوم، و «أو» بمعنى «الى أن»، و الكمد- بالفتح و التحريك-: الحزن الشديد.
(4) التضافر و التظافر: التعاون، و في نسخ عندنا: «بتظاهر امّتك». و هضم فلانا:
ظلمه و غصبه. أى أعان بعضهم بعضا على اخراج الامر و نزع سلطانك من يدي و على عدم وصوله الى. و في الكافي و النهج: «فأحفها السؤال و استخبرها الحال». و الحال منصوب بنزع الخافض، أي عن الحال، أي عن قضايا التي مرت علينا من عدم ايتاء حقنا ايانا، و التوثب علينا و اخراجنا الى المسجد للبيعة مكرهين، ثمّ استبدادهم بالامر و عدم الالتفات الى ما نصصت على أمرتنا و ايفاء حقنا و لزوم مودتنا و غير ذلك.
الأمالي (للمفيد)، النص، ص: 283
وَ أَجْمَلُ وَ لَوْ لَا غَلَبَةُ الْمُسْتَوْلِينَ عَلَيْنَا لَجَعَلْتُ الْمُقَامَ‏ «1» عِنْدَ قَبْرِكَ لِزَاماً وَ لَلَبِثْتُ‏ «2» عِنْدَهُ مَعْكُوفاً وَ لَأَعْوَلْتُ إِعْوَالَ الثَّكْلَى عَلَى جَلِيلِ الرَّزِيَّةِ فَبِعَيْنِ اللَّهِ تُدْفَنُ ابْنَتُكَ سِرّاً وَ تُهْتَضَمُ حَقَّهَا قَهْراً وَ تُمْنَعُ إِرْثَهَا جَهْراً وَ لَمْ يَطُلِ الْعَهْدُ وَ لَمْ يَخْلُ‏ «3» مِنْكَ الذِّكْرُ فَإِلَى اللَّهِ يَا رَسُولَ اللَّهِ الْمُشْتَكَى وَ فِيكَ أَجْمَلُ الْعَزَاءِ- وَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ عَلَيْهَا وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏ «4»مفيد، محمد بن محمد، الأمالي (للمفيد)، 1جلد، كنگره شيخ مفيد - قم، چاپ: اول، 1413ق.
الأمالي (للمفيد) / ترجمه استاد ولى ؛ متن ؛ ص317


7- علىّ بن محمّد هرمزانى از امام سجّاد از پدرش امام حسين عليهما السّلام روايت كند كه آن حضرت فرمود: چون فاطمه دخت پيامبر بيمار شد به على وصيّت نمود كه امر او را كتمان، و خبرش را پوشيده دارد، و كسى را از بيمارى حضرتش آگاه نسازد، و آن حضرت چنين كرد. و خود حضرت‏
الأمالي (للمفيد) / ترجمه استاد ولى، متن، ص: 318
او را پرستارى مى‏كرد و اسماء و بنت عميس- رحمها اللَّه- پنهانى چنان كه فاطمه وصيت نموده بود- آن حضرت را كمك كار بود.
پس چون هنگام وفات آن حضرت فرا رسيد به امير المؤمنين وصيّت كرد كه شخصا كار او را بدست گيرد، و او را شبانه بخاك سپارد، و قبرش را ناپيدا سازد (با زمين يكسان كند كه جايش معلوم نباشد). پس امير المؤمنين خود اين كار را بعهده گرفته و حضرت را بخاك سپرد، و محلّ قبر او را ناپيدا ساخت. چون دست مبارك از خاك قبر برفشاند اندوه و غم بر دلش هجوم آورد، پس سيلاب اشك بر گونه‏اش جارى ساخت، و رو بجانب قبر رسول خدا گرداند و گفت:
«اى رسول خدا از من بر تو سلام باد، و سلام باد بر تو از جانب دخترت و حبيبه‏ات و نور ديده‏ات و زائرت و كسى كه در آرامگاه تو در ميان خاك خفته و آن كس كه خداوند زود رسيدن بتو را برايش برگزيده است. يا رسول اللَّه صبرم در فراق دخت برگزيده‏ات كاسته شده، و تاب و توانم در فراق سرور زنان به سستى گرائيده جز اينكه در تأسى من به سنّت تو و در اندوهى كه با جدائى تو بر من فرود آمد جاى صبر و بردبارى (بر عزاى فاطمه) باقى است، همانا من تو را در لحد
الأمالي (للمفيد) / ترجمه استاد ولى، متن، ص: 319
آرامگاهت نهادم پس از آنكه جان مقدّست بر روى سينه‏ام جارى گشت (هنگام جاندادن سرت بسينه من چسبيده بود)، و ترا بادست خود بزير خاك پنهان نمودم، و خودم شخصا امورت را بعهده گرفتم، آرى در كتاب خدا آيه‏اى است كه سبب مى‏شود مصيبت‏ها را با آغوش باز بپذيريم: «ما همه از آن خدائيم و همه بسوى او باز خواهيم گشت» بقرة: 156.
راستى كه امانت پس گرفته شد، و گروگان دريافت گشت، و زهرا خيلى سريع از دستم ربوده شد. اى رسول خدا اكنون ديگرى چقدر اين آسمان نيلگون و زمين تيره و در نظرم زشت جلوه مى‏كند! امّا اندوهم هميشگى گشته، و شبم به بيدارى كشيده، اندوه هرگز از دلم رخت نبندد تا آنگاه كه خداوند همان سرايى را كه تو در آن مقيم گشته‏اى برايم برگزيند. غصّه‏اى دارم. بس دلخراش، و اندوهى دارم هيجان انگيز، چه زود ميان ما جدائى افتاد، من بخداوند شكوه مى‏برم.
و بزودى دختر تو از همدستى امّتت عليه من و غصب حقّ خودش بتو گزارش مى‏دهد، پس احوال را از او جويا شو، كه بسى غمهاى سوزانى كه در سينه داشت و راهى براى پخش آن نمى‏يافت، و بزودى بازگو خواهد نمود، و البتّه خداوند داورى مى‏كند و او بهترين داوران است.
اى رسول خدا بر تو درودى مى‏فرستم، درود وداع‏كننده‏اى كه نه خشمگين است و نه دلتنگ، بنا بر اين اگر باز گردم از روى ملامت و دلتنگى‏
الأمالي (للمفيد) / ترجمه استاد ولى، متن، ص: 320
نيست، و اگر بمانم از روى بدگمانى به وعده‏اى كه خداوند به صبر پيشگان داده نباشد، و البتّه كه صبر مباركتر و زيباتر است. و اگر بيم غلبه چيره‏شوندگان بر ما نبود (كه مرا سرزنش كنند يا قبر فاطمه را بشكافند) ماندن در نزد قبر تو را بر خود لازم مى‏نمودم، و در كنار آن به اعتكاف بسر ميبردم، و بر اين مصيبت بزرگ همچون مادرى فرزند از دست داده مى‏ناليدم. در برابر ديد خدا دخترت پنهانى بخاك سپرده گشته، و حقّش بزور ستانده مى‏شود، و آشكارا از ارث خود محروم مى‏گردد، و حال آنكه هنوز از عهد تو ديرى نپائيده و ياد تو فراموش نگشته است.
پس اى رسول خدا بسوى خداوند شكوه مى‏برم. و بهترين صبر صبر بر ماتم تو است، و صلوات و رحمت و بركات خداوند بر تو و بر او (فاطمه) باد».
مفيد، محمد بن محمد - استاد ولى، حسين، الأمالي (للمفيد) / ترجمه استاد ولى، 1جلد، آستان قدس رضوى - مشهد، چاپ: اول، 1364ش.
اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم والعن واخذل واهلک من عاداهم
یا علی یامرتضییا حیدر
کرکس دون پنجه زد بر روی طاووس ازل
عالمی از حسرت آن جلوه مستانه سوخت
آتشی آ تش پرستی در جهان افروخته
خرمن اسلام ودین را تا قیامت سوخته

[عبدالعلی69]

رُوِیَ‏ أَنَّ رَجُلاً مِنْ أَوْلَادِ الْبَرَامِكَةِ عَرَضَ لِعَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا علیه السلام فَقَالَ لَهُ: مَا تَقُولُ فِي أَبِي بَكْرٍ؟ قَالَ لَهُ: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ. فَأَلَحَّ السَّائِلُ عَلَيْهِ فِي كَشْفِ الْجَوَابِ، فَقَالَ علیه السلام: كَانَتْ لَنَا أُمٌّ صَالِحَةٌ، مَاتَتْ وَ هِيَ عَلَيْهِمَا سَاخِطَةٌ، وَ لَمْ يَأْتِنَا بَعْدَ مَوْتِهَا خَبَرٌ أَنَّهَا رَضِيَتْ عَنْهُمَا. (الطرائف سید بن طاووس ، ج‏1، ص252)
مردی از فرزندان برامکه به حضرت رضا علیه السلام عرض کرد: درباره ابوبکر چه می فرمایید؟ فرمود: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ. آن مرد در گرفتن پاسخ از حضرت اصرار کرد، پس آن حضرت فرمود: ما مادر صالحه ای داشتیم. او از دنیا رفت در حالی که از آن دو نفر (اوّلی و دومی) خشمگین بود و بعد از فوتش، خبری به ما نرسیده است که از آن دو راضی شده باشد
اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم والعن واخذل واهلک من عاداهم
یا علی یامرتضییا حیدر
کرکس دون پنجه زد بر روی طاووس ازل
عالمی از حسرت آن جلوه مستانه سوخت
آتشی آ تش پرستی در جهان افروخته
خرمن اسلام ودین را تا قیامت سوخته

[عبدالعلی69]

سینه ای کز معرفت گنجینه ی اسرار بود

کی سزاوار فشار آن در و دیوار بود

طور سینای تجلّی مشعلی از نور بود

سینه ی سینای عصمت مشتعل از نار بود

آنکه کردی ماه تابان پیش او پهلو تهی

از کجا پهلوی او را تاب آن آزار بود

گردش گردون دون بین کز جفای سامری

نقطه ی پرگار وحدت ، مرکز مسمار بود

ناله ی بانو زد اندر خرمن هستی شرر

گویی اندر طور غم چون نخل آتشبار بود

صورتی نیلی شد از سیلی که چون سیل سیاه

روی گیتی زین مصیبت تا قیامت تار بود

شهریاری شد به بند بنده ای از بندگان

آنکه جبریل امینش بنده ی در بار بود

از قفای شاه ، بانو ؛ با نوایی جان گداز

تا توانایی به تن ، تا قوّت رفتار بود

گرچه بازو ، خسته شد وز کار دستش بسته شد

لیک پای همتش بر گنبد دوّار بود...

آیت الله غروی اصفهانی رضوان الله تعالی علیه (دیوان کمپانی)

[عبدالعلی69]

[عبدالعلی69]

تقريب المعارف ؛ ؛ ص250

رَوَوْا عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ الْوَلِيدِ الْأَعْذَارِيِّ قَالَ‏: سُئِلَ زَيْدُ بْنُ عَلِيٍّ عَنْ أَبِي بَكْرٍ وَ عُمَرَ فَلَمْ يُجِبْ فِيهِمَا، فَلَمَّا أَصَابَتْهُ الرَّمْيَةُ نَزَعَ‏ «3» الرُّمْحَ مِنْ وَجْهِهِ [وَ] اسْتَقْبَلَ الدَّمَ بِيَدِهِ حَتَّى صَارَ كَأَنَّهُ كَبِدٌ، فَقَالَ: أَيْنَ السَّائِلُ عَنْ أَبِي بَكْرٍ وَ عُمَرَ! هُمَا وَ اللَّهِ شُرَكَاءُ فِي هَذَا الدَّمِ، ثُمَّ رَمَى بِهِ وَرَاءَ ظَهْرِهِ.
و
عَنْ نَافِعٍ الثَّقَفِيِّ- وَ كَانَ قَدْ أَدْرَكَ زَيْدَ بْنَ عَلِيٍّ- قَالَ‏: سَأَلَهُ‏ «4» رَجُلٌ عَنْ أَبِي بَكْرٍ وَ عُمَرَ، فَسَكَتَ فَلَمْ يُجِبْهُ، فَلَمَّا رُمِيَ قَالَ: أَيْنَ السَّائِلُ عَنْ أَبِي بَكْرٍ وَ عُمَرَ! هُمَا أَوْقَفَانِي هَذَا الْمَوْقِفَ


طرف من الأنباء و المناقب ؛ ؛ ص500
و في تقريب المعارف (250): رووا عن العبّاس بن الوليد الأعذاريّ، قال: سئل زيد بن عليّ، عن أبي بكر و عمر، فلم يجب فيهما، فلمّا أصابته الرمية نزع الرمح من وجهه، و استقبل الدم بيده حتّى صار كأنّه كبد، فقال: أين السائل عن أبي بكر و عمر؟ هما و اللّه شركاء في هذا الدم، ثمّ رمى به وراء ظهره.
و عن نافع الثقفي- و كان قد أدرك زيد بن عليّ- قال: سأله رجل عن أبي بكر و عمر، فسكت فلم يجبه، فلمّا رمي، قال: أين السائل عن أبي بكر و عمر؟ هما أوقفاني هذا الموقف.
ابن طاووس، على بن موسى، طرف من الأنباء و المناقب، 1جلد، تاسوعا - مشهد، چاپ: اول، 1420 ق.

تقريب المعارف ؛ ؛ ص250

[نكير يحيى بن زيد الشهيد]

و

رَوَوْا عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ عَدِيٍّ قَالَ‏: سُئِلَ يَحْيَى بْنُ زَيْدٍ عَنْهُمَا وَ نَحْنُ بِخُرَاسَانَ وَ قَدِ الْتَقَى الصَّفَّانِ فَقَالَ: هُمَا أَقَامَانَا هَذَا الْمُقَامَ، وَ اللَّهِ لَقَدْ كَانَا لَئِيماً جَدُّهُمَا، وَ لَقَدْ هَمَّا بِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ أَنْ يَقْتُلَاهُ.

________________________________________
ابو الصلاح الحلبى، تقى بن نجم، تقريب المعارف، 1جلد، الهادى - قم، چاپ: اول، 1404ق.


اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم والعن واخذل واهلک من عاداهم
یا علی یامرتضییا حیدر
کرکس دون پنجه زد بر روی طاووس ازل
عالمی از حسرت آن جلوه مستانه سوخت
آتشی آ تش پرستی در جهان افروخته
خرمن اسلام ودین را تا قیامت سوخته

[عبدالعلی69]

متن وصیّت نامه بانوی دوعالم حضرت فاطمه شهیده علیها السلام

بسْمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم

هذا ما اَوْصَتْ بِهِ فاطِمَةُ بِنْتُ رَسولِ اللهِ
اوْصَتْ وَ هِیَ تَشْهَدُ اَنْ لا الهَ اِلاّ اللهُ وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسولُهُ وَ اَنَّ الْجَنَّةَ حَقُّ وَ النّارَ حَقُّ وَ اَنَّ السّاعَةَ آتِیَةٌ لارَیْبَ فیها وَ اَنَّ اللهَ یَبْعَثُ مَنْ فُی الْقبورِ
یا عَلِیُّ اَنَا فاطِمَةُ بَنتُ مُحَمَّدٍ صلّی الله علیه و آله زَوَّجْنَی اللهُ مَنْکَ لأكونَ لَکَ فِی الدُّنیا وَ الاخِرةِ
انْتَ اَوْلی بِی مِنْ غَیْرِی
حنِّطْنی و غَسِّلْنِی و كَفِّنِّی بِاللَّیلِ
و صَلِّ عَلَیَّ وَ ادْفِنِّی بِاللَّیْلِ
و لا تُعْلِمْ اَحَداً وَ اَسْتَوْدِعُکَ اللهَ و اقْرَءُ عَلی وُلْدِی السَّلامَ اِلی یَومِ الْقِیامَةِ.

به نام خداوند بخشنده و مهربان

این وصیّت نامه ی فاطمه دختر رسول خدا صلّی الله علیه و آله است

و در حالی وصیّت می كند كه شهادت می دهد خدایی جز خدای یگانه نیست و محمّد صلّی الله علیه و آله بنده و پیامبر اوست و بهشت حق است و آتش جهنّم حقّ است و همانا روز قیامت فرا خواهد رسید و شكّی در آن نیست و خداوند مردگان را از قبر زنده كرده وارد محشر می فرماید

ای علی من فاطمه دختر محمّد هستم خدا مرا به ازدواج تو در آورد تا در دنیا و آخرت برای تو باشم

تو از دیگران بر من سزاوارتری

حنوط و غسل و كفن كردن مرا در شب به انجام رسان

و شب بر من نماز بگزار و شب مرا دفن كن

و به هیچ كس اطّلاع نده !!!

تو را به خدا می سپارم و سلام مرا به فرزندانم تا روز قیامت برسان.

كتاب عوالم : ج 11، ص 514 / بحار الأنوار : ج 43، ص 214؛ ج 100، ص 185 و ج 78، ص 390. و ... .

http://lib.eshia.ir/71860/43/214
http://lib.eshia.ir/71860/100/185

یا فاطمه

اللهم صل علی محمد وآ ل محمد وعجل فرجهم والعن من عاداهم
یا من هو فی ام الکتاب لدینا لعلی حکیم
کرکس دون پنجه زد بر روی طاووس ازل
عالمی از حسرت آن جلوه مستانه سوخت
آتشی آ تش پرستی در جهان افروخته
خرمن اسلام ودین را تا قیامت سوخته